LPS یا لیپوپلی ساکارید یک مولکول بزرگ است که از یک لیپید (چربی) و یک پلیساکارید (زنجیره پلیمری قندی) تشکیل شده است که به وسیلهٔ یک پیوند کووالانسی به هم متصل شدهاند. این مولکول در پوستهٔ خارجی باکتریهای گرممنفی وجود دارد و همچنین به عنوان اندوتوکسین شناخته میشود.
وقتی LPS از سلولهای باکتریایی منتشر میشود، مانند زمانی که باکتریها در حالت آلودگی یا زمانی که باکتریها مردهاند، میتواند واکنشهای ایمنی قوی در حیوانات و انسانها را به وجود آورد. این واکنش ایمنی میتواند منجر به التهاب و در موارد شدیدتر، شوک سپتیکی شود.
LPS به دلیل نقشش در بیماریهای عفونی و همچنین قابلیتش به عنوان یک هدف برای مداخلات درمانی، مورد مطالعه دقیق قرار گرفته است. درک ساختار و عملکرد آن برای توسعه استراتژیهایی جهت مبارزه با عفونتهای باکتریایی و کاهش اثرات مخرب آنها بر بدن از اهمیت بالایی برخوردار است.
لیپوپلی ساکارید به عنوان اندوتوکسین اولیه عمل می کند زیرا به کمپلکس گیرنده CD14/TLR4/MD2 در بسیاری از انواع سلولی متصل می شود، به ویژه در مونوسیت ها، سلول های دندریتیک، ماکروفاژها و سلول های B، که باعث ترشح سیتوکین های پیش التهابی، اکسید نیتریک و ایکوزانوئیدها می شود. بروس بوتلر در سال 2011 جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را به خاطر کارش در اثبات اینکه TLR4 گیرنده LPS است دریافت کرد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.