سیکلوسپورین
سیکلوسپورین یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی است که برای پیشگیری از رد عضو پس از پیوند آلوژنیک کلیه، کبد و قلب، همچنین در برخی بیماریهای خودایمنی دیگر و آرتریت روماتوئید استفاده میشود، که از طریق سرکوب واکنش های سیستم ایمنی سلولی عمل می کند. تحقیقات نشان داده است که این دارو هیچ تاثیری بر عملکرد فاگوسیتی نداشته و باعث سرکوب مغز استخوان نمی شود.
سیکلوسپورین یک ترکیب طبیعی است که درقارچ های گونه Tolypocladium inflatum و Mycale hentscheli که در خاک زندگی میکنند یافت می شود.
سیکلوسپورین در سطح مولکولی به عنوان مهارکننده کلسینورین، همچنین مهارکننده سیتوکروم P450 3A4 و مهارکننده P-گلیکوپروتئین است.
سیکلوسپورین به دلیل مهار اختصاصی و برگشت پذیر لنفوسیت های سیستم ایمنی در فاز G0 و G1 چرخه سلولی موثر است. سلول T-helper هدف اولیه است، اگرچه ممکن است سلول های T-suppressor را نیز سرکوب کند.
عوارض جانبی شایع مصرف آن عبارتند از فشار خون بالا، سردرد، مشکلات کلیوی، افزایش رشد مو و حالت تهوع.
سیکلوسپورین پودر سفید رنگ و یا به صورت کریستال های سوزنی منشوری سفید است که در آب نامحلول بوده ولی در اتانول مطلق و متانول و دی کلرومتان محلول است
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.